بهبود حلالیت داروهای شیمایی با نانو کردن

حسین دانافر در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا، با بیان اینکه دانشکده داروسازی زنجان به عنوان قطب نانوفناوری دارویی کشور است، گفت: بیشترین تحقیقات‌ در زمینه درمان سرطان سینه، استفاده از سامانه‌های نانویی است.

وی با بیان اینکه بیشترین سطح تماس و اثر نانو در سایز نانو است و داروها باید در حامل‌های نانو مورد استفاده قرار گیرد، افزود: هر دارویی خواص فیزیکی و شیمایی خاصی دارد و دارو تا به محل مورد نظر برسد به سرعت از بدن دفع شده و ماندگاری ندارد. به همین جهت با سیستم‌های نانو می‌توان رهش دارو را آهسته‌تر کرد و دفع یک ساعته دارو از بدن را به ۲۴ ساعت، یک هفته و یک ماه رساند.

دانافر یادآور شد: اکثر داروهای شیمیایی از دو جنبه قابل ارزیابی هستند. از یک طرف دارو به محل هدف رفته و بیشترین اثر آن در همه جای بدن پخش نمی‌شود و در محل هدف متمرکز می‌شود و از طرفی داروهای شیمیایی مزایا و مضراتی برای بدن دارند.

وی عنوان کرد: بعضی سلول‌های سرطانی علیرغم مشابهت با سلول‌های سالم، یکسری گیرنده‌هایی دارد که اگر فولیک اسید را روی این حامل‌ها قرار دهیم، سلول‌های سرطانی راحت می‌تواند حامل دارو را گرفته و دارو با آزاد شدن در قسمت مورد نظر، به محل هدف برسد.

استاد تمام شیمی ‌دارویی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی زنجان ادامه داد: دیواره سلول‌های سرطانی در حد ۲۰۰ الی ۳۰۰ نانومتر نفوذپذیر است و اگر نانوحامل‌ها را در این حد قرار بدهیم، از دیواره سلول‌های سرطانی رد شده و کار خود را انجام می‌دهند.

دانافر با اشاره به اینکه در این طراحی و درمان با کورکومین همزمان از دو روش شیمی‌درمانی و رادیوتراپی برای درمان سرطان سینه و محافظت از سلول‌های سالم استفاده کردیم، افزود: برای محافظت از سلول‌های سالم درحال تهیه کِرِمی هستیم که به عنوان نانوکورکومین برای محافظت از سلول‌های سالم استفاده می‌شود و بیماران برای جلوگیری از تاثیر دُز اشعه، به سروگردن می‌زنند.

انتهای پیام