یک زوج آمریکایی از یک جنین منجمد تقریباً ۳۱ ساله صاحب یک پسر شدند
به گزارش همشهری آنلاین لیندسی و تیم پیرس با استفاده از شیوه‌ای که فرزندخواندگی جنین شناخته می‌شود، تعداد انگشت‌شماری جنین اهدایی که از سال ۱۹۹۴ منجمد شده بودند، پس از سال‌های درمان ناباروری صاحب فرزند شدند. پسر آنها از جنینی که به مدت ۱۱۱۴۸ روز به صورت منجمد نگهداری شده بود، به دنیا آمد که به گفته پزشک آنها یک رکورد محسوب می‌شود.
فرزندخواندگی جنین مفهومی است که از دهه ۱۹۹۰ وجود داشته است، اما اخیرا به دلیل اعتقاد برخی از کلینیک‌ها و مدافعان باروری مورد توجه قرار گرفته است که اغلب مسیحی هستند و با دور انداختن جنین‌های باقی‌مانده مخالفند، زیرا معتقدند که زندگی از زمان لقاح یا حوالی آن آغاز می‌شود و همه جنین‌ها شایسته رفتار مانند کودکانی هستند که به خانه نیاز دارند.
لیندا آرچرد، ۶۲ ساله، که جنین‌های خود را به خانواده پیرس اهدا کرد، گفت: «من همیشه احساس می‌کردم که این سه امید کوچک، این جنین‌های کوچک، لیاقت زندگی درست مانند دخترم را دارند.»
فقط حدود ۲ درصد از تولدها در آمریکا نتیجه لقاح آزمایشگاهی یا آی‌وی‌اف است و میزان حتی کمتری از تولدها ناشی از جنین‌های اهدایی هستند.
با این حال، کارشناسان پزشکی تخمین می‌زنند که حدود ۱.۵ میلیون جنین منجمد در حال حاضر در آمریکال ذخیره می‌شوند و بسیاری از آنها در بلاتکلیفی به سر می‌برند زیرا والدین در مورد اینکه با جنین‌های باقی‌مانده خود که در آزمایشگاه‌های آی‌وی‌اف ایجاد شده‌اند چه کنند، تردید دارن.
آنچه موضوع را پیچیده‌تر می‌کند، حکم دیوان عالی ایالت ایالت آلاباما در سال ۲۰۲۴ است که می‌گوید جنین‌های منجمد از نظر قانونی وضعیت کودک را دارند. رهبران ایالت از آن زمان یک راه‌حل موقت ابداع کرده‌اند که کلینیک‌ها را از مسئولیت ناشی از آن حکم محافظت می‌کند، اگرچه سوالاتی در مورد جنین‌های باقی‌مانده وجود دارد.
آرچرد می‌گوید که در سال ۱۹۹۴ به آی‌وی‌اف روی آورد. در آن زمان، توانایی انجماد، ذوب و انتقال جنین‌ها پیشرفت‌های کلیدی داشت و دریچه‌ای را برای والدین امیدوار باز می‌کرد تا جنین‌های بیشتری ایجاد کنند و شانس خود را برای انتقال موفقیت‌آمیز افزایش دهند.
او در نهایت چهار جنین از طریق آی‌وی‌اف ایجاد کرد و در ابتدا امیدوار بود که از همه آنها استفاده کند. اما پس از تولد دخترش، آرچرد و همسرش طلاق گرفتند و جدول زمانی او برای داشتن فرزندان بیشتر مختل شد.
آرچرد گفت با گذشت سال‌ها و افزایش هزینه‌های نگهداری از اینکه با جنین‌ها چه کار کند، احساس گناه می‌کرد.
او در نهایت توانست یک سازمان مسیحی فرزندخواندگی را پیدا کرد که به اهداکنندگان جنین مانند آرچرد خدمات رایگان فرزندخواندگی ارائه می‌دهد. او همچنین توانست ترجیحات خود را برای خانواده‌هایی که جنین‌های او را به فرزندی قبول می‌کردند، تعیین کند.
او گفت: «می‌خواستم بخشی از زندگی این نوزاد باشم. و می‌خواستم پدرخوانده و مادرخوانده‌اش را بشناسم.»
این فرآیند پیچیده بود و آرچرد را ملزم می‌کرد تا با پزشک باروری اولیه خود در ایالت اورگان تماس بگیرد تا او پرونده‌های قدیمی را برای دریافت مدارک لازم برای اهدا بررسی کند. سپس جنین‌های منجمدشده باید از اورگان به دکتر پیرس در ایالت تنسی ارسال می‌شدند.
از سه جنین اهدایی که پیرس‌ها از آرچرد دریافت کردند، یکی از آنها از حالت انجماد خارج نشد. دو جنین به رحم لیندسی پیرس منتقل شدند، اما فقط یکی با موفقیت در رحم او جایگزین شد.
به گفته دکتر جان دیوید گوردون، این جنین تقریباً ۳۱ ساله طولانی‌ترین دوره انجماد پیش از منجر شدن به تولد زنده را تا به حال گذرانده است . گوردون می‌گوید کلینیک او قبلا در این باره رکوددار بوده است: هنگامی که به لیدیا و تیموتی ریج‌وی کمک کرده است با جنین‌هایی که به مدت ۳۰ سال یا ۱۰۹۰۵ روز منجمد شده بودند، صاحب فرزند شوند.
لیندسی پیرس گفت: «ما به فکر سوابق نبودیم – فقط می‌خواستیم بچه‌دار شویم.»
روند اهدای جنین برای آرچرد یک فراز و نشیب احساسی بوده است. آسودگی از اینکه جنین‌هایش بالاخره خانه‌ای پیدا کردند، غم از اینکه نمی‌توانست با او باشد و کمی اضطراب از اینکه آینده چه چیزی در انتظارش است، با همراه احتمال ملاقات حضوری با خانواده پیرس و نوزاد.
او گفت: «امیدوارم که آنها عکس بفرستند.» و اشاره کرد که والدین قبلاً چندین عکس پس از تولد فرستاده‌اند. «دوست دارم روزی آنها را ببینم. ملاقات با آنها و نوزاد، رویایی خواهد بود که به حقیقت می‌پیوندد.»
